14 ŞUBAT

Bilgehan Bulut

14.02.2020 - 17:23 Yayınlanma

05.04.2023 - 12:37 Güncelleme

Sayın okurlar bugün 14 Şubat. Bugün çok önemli bir gün. Hepinizin bildiği gibi bugün Graham Bell’in telefonu icat edişinin 144. Yılı. Bu önemli günde kendisini saygı, özlem ve rahmetle anıyoruz!

Bugün herkes sevdiceğine DM’den yürüyebiliyorsa, rahat bir şekilde manita yapabiliyorsa, bunu hiç şüphesiz Graham’a borçludur. Graham da bu icadı sevdiceği Allessandra Lolita Oswaldo’nun sesini istediği zaman duyabilmek için yapmış. Yine de yaranamamış ve terk edilmiş.

Bu adam daha ne yapsın Allessandra Lolita Oswaldo?

Bugün dünyada sekiz milyar insan telefonu ilk açtığında senin isminin baş harfleri olan “Alo” kelimesini söylüyor, bir nevi seni anıyor, dünya da hiçbir kadına nasip olmayacak bir miras bırakıyor ama sen bu adamı terk ediyorsun.

Bu kadınlara yaranılmaz arkadaşlar. Allessandra Lolita Oswaldo’yu Graham abimizi terk etiği için esefle kınıyorum.

Neyse bu kadar goy goy yeter. Takdir edersiniz ki bizim de yapacak işlerimiz var.

Bugün 14 Şubat Sevgililer Günü. Edirne’den Karsa, Güney Tanzanya’dan Aşağı Papua Yeni Gine’ye, Bening Boğazın’dan Anatartika’ya kadar dünyanın her yerinde bulunan tüm okurlarımın Sevgililer Gününü kutluyorum. Bu haftaki yazımı günün anlam ve önemine istinaden sevdiğim bir hikaye olan “Ateş ile Su’yun” hikayesiyle sonlandırıyorum.

Ateş ile Su’yun Hikayesi

Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında;
sevdalanmış onun deli dalgalarına.
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna, yüreğindeki duruluğa.
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
hayatıma anlam veren mucizem ol...
Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa; al demiş:
Yüreğim sana armağan...
Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına...
Zamanla su, buhar olmaya,
ateş, kül olmaya başlamış.
Ya kendisi yok olacakmış, ya aşkı...
Baştan alınlarına yazılmış olan kaderi de,
yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su...
Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları...
Aramış suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu.
Bir gün gelmiş, suya varmış yolu
Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın.
Ve o an anlamış;
aşkın bazen gitmek olduğunu.
Ama gitmenin yitirmek olmadığını...