Gizemi kelimenin içinde olmayan kelime; sahipsiz kalmak, belki kendimize yakıştıramadığımız diğer kelime de kimsesiz kalmak.
Neden başım ağrıyor?
Neden sebepsiz moralim bozuk diye sormana gerek yok!
Kendine kalabalıkların içinde yapayalnız kalmışız ama farkında mıyız? Sakın kimse duymasın umursamaz tavrının altında yatanın bir yaşam olduğu bir insan olduğu.
Bazen çaresiz kaldığında bir saz heyetinin arkasına takılıp gezmek geliyor insanın içinde ama bunlar aslında tamamen teselli sözcükleri biraz olsun nefes alabilmek.
Sokakta dik yürüyüşünün altında evin kapısından sonra parmak uçlarında yürümek.
Bugün çaresizlik nedir biliyor musun elinde olduğu halde sahip olamamak zihindeki savaşı durduramamak ihtiyacın olan insanların umursamazlıklarına şahit olmak bazen görmemek lazım,
Duymamak lazım belki de hiçbir şey öğrenmeden,
Hiçbir şey yaşamadan hiçbir tecrübe yaşanmadan,
5 koyun ile çoban olmak mutlu olabilmek kaygısız siyasetsiz sorunsuz dertsiz ve önemsiz.
Bugün konuşmaktan sıkılmadığım biriyle konuşuyorum onunla tartışsam da hemen barışıyorum sıkılmadan konuştuğum aslında tamda kendimim.
Karanlıkta da kalsam, aydınlığa da çıksam gidecek yer arıyorum fakat ne tarafa baksam yalnızlığım çıkıyor karşıma,
Umutla uyanmak gözümü hayallerine dikmek ister insan ve sadece rüya görmek istiyorum,
Mutlu bir yaşam diliyorum bu rüyadan uyanmak istemiyorum. Güneşin doğmasını bu gece uzun sürdü sabah hiç bu kadar karanlık olmadı,
Köpeklerin yerine çakallar ulur oldu bugün sabah olmadı,
Hiçbir zaman çaresizlik sonra açılmadı telefonum nefes alabiliyordum ama bekli umursar çalar kapımı diyordum,
Bende değerli olan bir uyku kadar olamadım ben sana değer katamadım.
Bu gece sahipsizler ile beraberdik kimsesizleri çaresizlerin içinde birbirimizleydik,
Ağlamak istedim ilk defa kalbimde taş olmuş galiba ne çarem var nede çaresizliğimde yanımda olanlar,
Tek dileğim bir damla göz yaşı beklide en huzurlu andı bu,
Dedim ya ben mutluluk huzuru ararken terk etmiş beni bu limandan.
