Daha önceleri burada defalarca “ Siyasetin üzerine yapışmış olan ‘ Yalan Söyleme Sanatı ’ tanımından ayrıştırılıp çıkardan uzak; liyakatın, gönüllülüğün ve yeterliliğin önemli olduğu bir hale getirmemiz gerektiğini “ söyledim.
Bugün yine söylüyorum; eminim yarın da söyleyeceğim yarından sonra da ...
Çok felsefik, çetrefilli olmasa da eski ama geçerliliği olan bir söz vardır “ İki kere düşün bir kere konuş “.
Ben diyorum ki hele siyasetin içindeyseniz “ Bin kere düşün bir kere konuş ”
Artık teknoloji de bildiğiniz üzere gelişti; her an konuştuğunuz kelamlarla karşı karşıya kalabilirsiniz.
Televizyon programlarında edilen sözler, meclis konuşmaları, röportajlar ve daha niceleri alayına artık ulaşmak birkaç dakika sürüyor.
O yüzden siyaseti bir kere “ Yalan Söyleme Sanatı “ deyiminden kurtarmamız gerekiyor; lamı cimi yok.
Siyaset; cesaret ve dik duruş gerektirir.
İnsanların söylemleri demeyim de düşünceleri değişebilir; bunu izah edip ve hatta özür dilenecek bir şey ise gereğini yerine getirip değişen fikir dile getirilebilir. İnsanoğlu hata da yapar, o an yanlış da yorumlayabilir, olaya tek çerçeveden bakıp yanlış kelamlar da edebilir eyvallah ama özür dilemesini de bilmeli, gerektiğinde hata ettiğini söylemekten de gocunmamalı.
Ama en çok garipsediğim konu, birbirlerinin yokluğunda aleyhlerine konuşan insanların hiçbir şey olmamış gibi yan yana gelmesidir. Birbirlerine ağza alınmayacak sözlere varacak kadar sözler eden insanların birlik beraberlik temalı hareketler etmesine anlam veremiyor insan.
Siyaseti içine girdiği kara delikten çıkarmalıyız; burada eğitimli, idealist insanlara ihtiyaç vardır. Beyaza beyaz karaya kara diyecek ama yerine, usulüne uygun bir şekilde, sorunlara çözüm üretebilecek, gerektiğinde empati yapacak, pragmatik değil pratik, akla – mantığa, sanata – bilime uzanan insanlara ihtiyacımız var.
Son bir önerim daha olacak Sevgili Okuyucular,
Sağa sola ithamda bulunmadan önce,
Aynada kendini görüp ve değerlendirecek, sonra düşünecek...
Anlayacağınız;
" İğneyi kendine çuvaldızı başkasına "
