Zorlu bir ay geçirdik.
Hem Ramazan aynın rehaveti ve ardından gelen tam kapanma.
Hiçbir şeyin eskisi gibi olmadığı dünyada; ülkemde de bayramlar anlamını yitirmeye başladı.
Yeni sistem insanları birbirinden uzaklaştırıyor.
Bir araya gelmeyin diyor.
Bunun pandemi ile de ilgisi yok.
Pandemi bitecek ama başka bir şey daha çıkacak.
İnsanlar birbirinden daha da uzaklaşacak.
Oturun evde bilgisayar başına.
Unutun dünyayı.
Kimin eli kimin cebinde size ne?
Her şeyinizi evden sipariş verin biz getirelim.
Aman ha, siz dışarı çıkmayın.
Kargo kapınıza getirir.
Ha bir de bu var.. Kargo meselesi.
Kapanma varken, insanlar evinde vakit geçirmeye çalışırken, “adreste bulunamadı” diyen kargolara ne demeli.
Birkaç kargo şirketi daha kurulur.
Sizin de pabucunuz dama atılır.
Rekabetin olmadığı yerde “yaptım oldu” vardır.
Neyse bu kargo parantezini kapatalım.
Kucaklaşma, bir araya gelme, hasret giderme, küskünlerin barıştığı bayramlar artık tarih oldu.
Herkesin elinde cep telefonu, klasik bir mesaj ve tek tuşla tüm listeye bayram mesajı.
Her şeyin kolayı bulunduğu gibi bayramlaşmanın da kolayı bulundu.
Hiçbir şey eskisi gibi değil; pandemiden korunalım, virüs bulaşmasın derken bu sefer de insanlarda psikolojik rahatsızlıklar başlayacak.
Şehirler, kentler, köyler..
Bütün meskenler bir arada toplu durur.
Çünkü insan sosyal bir canlıdır.
Bir araya gelemezsek insan olmanın erdemlerinden de yoksun oluruz.
Corona olmayalım derken, psikolojik hastalıklara sahip olacağız.
Tek başına kimsesiz yaşamak bize göre değil.
Yalnızlık Allah’a mahsus.
Öyle hastalanırız ki yalnızlıktan inanın Corona’yı ararız.
Bu bayram böyle oldu.
İnşallah bir daha olmaz.
