Kıyamet alametleri...
Yıllarca duyduğumuz, lakin pek üzerinde durmadığımız, içimizi ürperten bir mesaj
aslında…
“Köle kadın efendisini doğuracak”
Ne anlama geldiğini yıllar geçtikçe anladığım tek mesaj…
Burada kölenin bir anne,
Efendinin ise çocuk olduğunu söylememe gerek yok sanırım!
Yatağına götürülen yemekler,
Çoraplarına kadar giydirmeler,
Gel deyince gelmeler,
Git deyince gitmeler,
Laf - söz dinletemeyenler,
Çocuğu ne dese, emir varsayan anneler…
Ah şu anneler!...
Yemedim, yedirdim…
Giymedim, giydirdim ‘ciler…
Böylesi her dediğini yaptığımız,
Sorumluluk vermediğimiz çocukların ne olacak geleceği sahi?
Hiç düşündünüz mü?
Yardımcı olayım…
Her dediğini yaptığımız çocukları;
Kısa vadeli tatminlere alıştırıyor, (dikkatinizi çekerim emeksiz tatminler bunlar)
Ardından, hayat dersi niteliğinde olacak uzun vadeli tatminleri yaşamalarına maalesef
izin vermiyoruz!
Çocuklarımızı çabasız sahip olmaya alıştırıyor,
Yalnızca istemeyi ve almayı bilen çocuklar olmasına sebep oluyoruz…
Ve bu çocuklardan; geleceğin liderleri, karar alıcıları, sorumluluk taşıyan bireyleri
olmalarını bekliyoruz…
Ebeveynler olarak bu davranışlarımızın kökeni neye dayanır inanın bilmiyorum!
Bildiğim tek şey iyilik adı altında yaptığımız şeyin çocuklarımıza çok zarar verdiği!!!
Bugünlerine de,
Geleceklerine de…
Demem o ki kıyamet sandığımız şey
Denizlerin taşması, dağların yarılması değil sadece…
Kişinin kıyameti de tamda bu işte!
Yetiştirdiğine köle olmanın yanında,
Geleceğini de istemeden de olsa mahvetmeleri…
Ve dolaylı yoldan insan ilişkilerini de erozyona uğratmaları…
Neyse!

Sonuç olarak çocuklarımız yalnızca bize ait değiller!
Bir toplumun yapı taşlarılar!
Ve o topluma fayda sağlamak zorundalar!
Evet anneler,
En büyük görev de bizlere düşüyor!
Sorumluluk vererek büyütmeyi tekrar hayata geçirerek..
Kimi suyunu kendi dolduracak,
Kimi karnını doyurmayı bilecek,
Kimi makinayı boşaltacak,
Kimi ev süpürecek!
Dolabında olan ütülü eşyalarını giyecek!
Ütülenmediyse giymek istediği, kalkıp ütüleyecek!
Ayakkabısını temizleyecek!...
Ve çok dahası…
Yaptığınız hatalar gözünüzün önünden gitmesin…
Oturun bir düşünün!
Evlat mı yetiştiriyorsunuz!
Kendinize bir efendi mi?!