Uzun İnce Bir Yoldayım
Gidiyorum Gündüz Gece 
Bilmiyorum Ne Haldeyim 
Gidiyorum Gündüz Gece

Dünyaya Geldiğim Anda 
Yürüdüm Aynı Zamanda 
İki Kapılı Bir Handa
Gidiyorum Gündüz Gece

Hey gidi güzel insan, büyük insan. Seni çok görmek isterdim; şimdilerde piyasadakileri gördükçe daha da fazla seni görüp canlı dinlemek istiyorum. Yüreği güzel insan, görmek için illaki gözlere gerek olmadığını dünyaya ispatlayan insan; gönül gözüyle bakan, insanlara dokunan cefakâr insan. Sanatçı kelimesinin sözlükte anlamı olan insan. Senin o eşsiz sözlerinle başladım yazıma; sanki beni yazmışsın gibime geliyor bazen. Diyorum ki bana mı yazdı ki acaba; sonra senin yaşadığın acıların, imkânsızlıkların geliyor aklıma. Biz de kendimize erken kaybeden diyoruz ama sen daha 7 yaşında çiçek hastalığından gözlerinden birini kaybetmişsin; bu kadar acı yetmezmiş gibi iki kız kardeşini de aynı hastalık yüzünden kaybetmişsin. Daha sonra vahim bir kaza sonucu diğer gözünü de kaybediyorsun. Daha 7 yaşında yaşadığın acıya bak, bir de bizlerin acılarına bak, her şeyimiz tamken hep bir şikâyetçi haldeyiz.

 

Esma Hanım ile evlenen Âşık Veysel ‘i acılar bırakmamaya yemiş etmiş gibi; olumsuzluklar bir türlü terk etmemiş sanatçıyı. Yeni doğan erkek çocuğunu kaybetmiş, peşine anne ve babası da vefat edince hepten hayata küsmüştür. Bu kadar acının peşine bir de eşi başkasıyla kaçarak; sanatçıyı daha da acıya gömmüştür. Kendini türkülere vermiştir, türkülerde soluklanıp nefes almaya; hayata tutunmaya çalışmıştır. Bu arada eşi terk edip gittiğinde iki aylık kız çocuğu Âşık Veysel’in yanında kalmıştır. Fakat erkek çocuğu gibi kız çocuğu da erken yaşta vefat etmiştir. Sanatçımız artık kendini türkülere hapsetmiştir; dört bir yanı acıyla sarılmıştır resmen. Türkülerle bir nebzede olsun nefes almıştır. Acıları son bulmamıştır daha da devam etmiştir. En sonunda 21 Mart 1973 tarihinde kanserden hayatını kaybetmiştir üstadımız. 

Şimdi sizlere soruyorum; sanatçının hayatında yaşadığı acıların sadece üçünü beşini yazdım; emin olun daha sürüsüne bereket var. Bir de kendi acılarımızı düşünelim, kendi isyanlarımızı, kendi çemkirmelerimizi. Oturup düşünmek lazım bence ciddi ciddi. Üstadın ölümünün 45. Yıl dönümü bugün; onu yâd etmemek olmazdı. Âşık Veysel’in dediği gibi “ Ben giderim adım kalır, Dostlar beni hatırlasın”; seni unutursak içimiz kurusun, yazıklar olsun bize. Ruhun şad olsun güzel yürekli insan.