Çoğu zaman hislerimi kolay ifade ettiği düşünürümdüm. Ancak bazı anlar var ki, hiçbir sözcüğün hiçbir anlatımın yeterli olmadığını yaşayarak anlıyorum.
Yaşadığım semt SOĞUKSU. İlk delikanlılık çağlarımda semtin ağabeylerini örnek alırdık. Hatta şu sözü daha o yıllarda beynime kazımıştım; “ kardeşlerin gücü ABİLERİDİR”. Onlar sayesinde o zor semtte ayakta kalmayı,dik durmayı ve adam satmamayı öğrenmiştik.
O örnek ağabeylerden biri de Bülent Ulubay’dı. Mahalleye muhtar seçildikten sonra uzun yıllar o görevde kaldı. Hümanist yapısı sayesinde yalnızca mahallede değil tüm kentte sevilen biri oldu Bülent abi. Herkesin derdine koşan,en zor zamanlarda ulaşılacak biri olması nedeniyle hem çok sevildi hem çok yoruldu.
Son aylarda bir çok sevdiğimiz ismin aramızdan ayrılmasına sebep olan lanet COVİD-19 nedeniyle o çok sevdiğimiz Bülent abiyi kaybettik.
Yalnızca bir abi miydi?
Yeri geldi dertleştiğimiz bir arkadaş.
Siyasi arenada 30 yıllık yoldaş.
Gazetecilikte sağlam bir ekip üyesi.
Çoğu zaman sorun çözen bir muhtar.
Ve daha bir çok meziyetini yazmak mümkün olan değerli bir insan.
Vefat haberini öğrendiğimde “ Dünyanın aslında hiçte önemsediğimiz kadar değerli olmadığını “ hissettim. Ağabeyler kardeşlerini yalnız bırakır mıydı?
Diyecek çok şey var ama benim yazacak dermanım yok.
Mekanın Cennet olsun Bülent abi. Rabbim varsa tüm günahlarını bağışlasın. Nurlar içinde uyu. Kederli ailene sabrı Cemil diliyorum.
